Havayolu şirketleri arasında yapılan işbirliklerini, şirketler arasındaki ilişkinin kapsamına göre aşamalara ayırmak mümkün.

Bu işin ilk adımında, interline adı verilen işbirliği biçimi bulunuyor.

Interline anlaşmasını, iki ya da daha fazla havayolunun yolculara tek bir seyahat zinciri sunabilmek için yaptığı en temel işbirliği modeli olarak tanımlamak mümkün.

Bu tür anlaşmalar sayesinde bir yolcu, birden fazla havayoluyla uçsa bile yolculuğunu tek bir bilet altında gerçekleştirebilir. Özellikle direkt uçuşun mümkün olmadığı destinasyonlarda interline uygulaması hem havayolları hem de yolcular açısından önemli avantajlar sağlar.

Interline anlaşmasının en temel özelliği, biletleme ve bagaj süreçlerinin entegre şekilde yürütülmesidir. Yolcu, ilk havayolundan binişini yaparken nihai varış noktasına kadar olan biniş kartlarını alabilir ve bagajı genellikle son varış noktasına kadar otomatik olarak aktarılır.

Bu durum aktarma sürecini önemli ölçüde kolaylaştırır ve yolcu deneyimini iyileştirir.

İşe ticarî açıdan bakarsak, interline anlaşmalarının, havayollarının uçuş ağlarını en basit bir biçimde genişletmesine imkân verdiğini söyleyebiliriz

Yani bir havayolu kendi uçmadığı bir noktaya, partner havayolunun ağı üzerinden bağlantı verebilir. Bu sayede yeni hat açmadan küresel erişim sağlanır ve özellikle uzun menzilli taşıyıcılarla bölgesel havayolları arasında doğal bir tamamlayıcılık oluşur.

Interline, sıklıkla codeshare uygulamasıyla karıştırılır. Ancak aralarında çok belirgin farklar vardır. Codeshare anlaşmalarında uçuş numaraları paylaşılırken interline’da bu zorunlu değildir.